Vaktermen Incrementele maatvoering en Mono tekening

Voor de cursus 2D/3D tekenen gegeven door Dhr. Bouwens en Velreads kregen we de opdracht om gezamelijk een helpdesk document te maken. Hiervoor zijn verschillende vaktermen verdeelt over de studenten en moest hier uitleg over gegeven worden. Deze uitleg word geplaatst in een algemene map zodat medestudenten elkaar kunnen aanvullen/verbeteren en er uiteindelijk een document uit komt waaruit je bij opdrachten vaktermen naar voren kunt halen. Ik heb gekozen voor de vaktermen: ''Incrementele maatvoering'' en ''Mono tekening''. Over de eerste vakterm heb ik nog niet veel kunnen vinden zowel niet in het boek als op internet. Dit zal later nog aangevuld worden.

Incrementele maatvoering

Bij de incrementele  maatvoering  zijn alle maten als een

ketting aan elkaar  gekoppeld  (Zie plaatje). ln dit maatsysteem  stapelen  de toegestane  maatafwijkingen zich op,

waardoor  de totale maat nogal kan afwijken,  zowel positief als negatief

Mono tekening

Hierin worden onderdelen getekend die speciaal voor het product vervaardigt moeten worden. Een mono tekening bestaat uit meerdere aanzichten, doorsneden en details. Bij het kiezen van aanzichten en doorsnedes dienen twee richtlijnen gehanteerd te worden:

1.       Teken niet meer dan nodig is.

Maakt de tekening het principe duidelijk? Dan is het goed. Voor een detail tekening hoeft geen compleet aanzicht getekend te worden. Hierbij is een gedeeltelijk of plaatselijk aanzicht genoeg. Als een bepaald element meerdere keren in een onderdeel voorkomt teken het dan in 1 keer uit. Hierbij geld de volgende regel: ‘’Lijken twee elementen op elkaar, en staat er niet bij dat ze verschillend zijn, dan kun je er van uit gaan dat ze hetzelfde zijn’’. Verder hoeven ‘’inkooponderdelen’’ niet getekend te worden want deze hoeven niet speciaal meer gemaakt te worden.

2.       Maak van de tekening geen zoekplaatje.

Het kan voorkomen dat er in een tekening alle informatie zit die nodig is, formeel gezien is de tekening dan goed alleen is deze niet bruikbaar omdat men eerst altijd let op de elementen die op de voorgrond liggen. Ook is het handig om er voor het tekenen over na te denken hoe de gebruiker de tekening leest. Jij zelf kent het product door en door en begrijpt je eigen tekening. Iemand anders moet dat beeld nog vormen. Vraag jezelf steeds af waar jij zelf een doorsnede of een detail zou verwachten. Je moet de persoon die de tekening straks gaat gebruiken alvast een beetje helpen. Dit kun je doen door hulpaanzichten te tekenen. Wat het gevaar van hulpaanzichten wel is dat je er snel teveel tekent. Hierdoor kan de gebruiker verwart raken omdat je niet begrijpt wat ermee bedoelt word.

De zes hoofd aanzichten: Er zijn veel aanzichten maar deze geven zo nog weinig informatie. 

Hier zie je een aanzicht met een gedeeltelijk hulpaanzicht. Dit maakt de tekening duidelijker en oogt rustig.

De tweede doorsnede bevat al veel informatie maar is nog niet duidelijk. Door de derde tekening bij te voegen word het principe duidelijker.